Την απάντηση στο ερώτημα γιατί κάποιοι μπορούν να είναι λειτουργικοί με λίγες ώρες ύπνου και κάποιοι χρειάζονται να κοιμηθούν πολλές βρήκαν οι επιστήμονες.
Συγκεκριμένα ανακάλυψαν μια σπάνια γενετική μετάλλαξη που επιτρέπει σε ορισμένους ανθρώπους να ευδοκιμούν με μόλις τέσσερις ώρες ύπνου την ημέρα, ένα εύρημα που θα μπορούσε να οδηγήσει σε νέες θεραπείες για την πρόκληση καλύτερου ύπνου και ξεκούρασης.
Οι γιατροί συστήνουν τουλάχιστον επτά έως εννέα ώρες ύπνου κάθε βράδυ, με την στέρηση ύπνου να συνδέεται με την πρώιμη εμφάνιση παθήσεων όπως η νόσος Αλτσχάιμερ και οι καρδιακές παθήσεις.
Ωστόσο, τα άτομα με αυτή τη σπάνια μετάλλαξη τείνουν να αισθάνονται πλήρως ξεκούραστα μετά από μόνο τέσσερις έως έξι ώρες ύπνου κάθε βράδυ, χωρίς να εμφανίζουν καμία από τις αρνητικές επιπτώσεις που συνδέονται με τη χρόνια απώλεια ύπνου.
Τέτοια άτομα όχι μόνο έχουν λιγότερη ανάγκη για ύπνο, όπως προκύπτει από τις μετρήσεις χρησιμοποιώντας τα εγκεφαλικά κύματα Δέλτα χαμηλής συχνότητας και εγκεφαλογραφήματα, αλλά μπορεί επίσης να αισθάνονται «χειρότερα» εάν κοιμούνται περισσότερο, λένε ερευνητές της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών. Μέχρι τώρα, τέσσερα γονίδια έχουν συνδεθεί με έναν τόσο φυσικό σύντομο ύπνο στους ανθρώπους.
Προηγούμενες μελέτες έχουν αποκαλύψει ότι μια διαδικασία ανταλλαγής μορίων φωσφορικών στη συμβολή δύο συνδετικών νευρικών κυττάρων παίζει κρίσιμο ρόλο στον κύκλο ύπνου-αφύπνισης. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι μια μετάλλαξη σε άτομα που κοιμούνται λίγο, εντός του γονιδίου SIK3, παίζει επίσης βασικό ρόλο στη διάρκεια του ανθρώπινου ύπνου. Μια μετάλλαξη που ονομάζεται N783Y βρέθηκε να αλλάζει τη δομή της πρωτεΐνης SIK3, εμποδίζοντας την ικανότητά της να συμμετέχει στη διαδικασία μεταφοράς μορίων φωσφορικών.
Όταν οι επιστήμονες δημιούργησαν ποντίκια με αυτήν τη μετάλλαξη N783Y, τα ποντίκια βρέθηκαν να κοιμούνται κατά μέσο όρο 30 λεπτά λιγότερο κάθε βράδυ, σε σύγκριση με τα μη τροποποιημένα ποντίκια. Περαιτέρω ανάλυση επιβεβαίωσε ότι η μετάλλαξη προκάλεσε δομικές αλλαγές που επηρέαζαν την ικανότητα της πρωτεΐνης να μεταφέρει βασικά μόρια φωσφορικών σε άλλες πρωτεΐνες. Η μετάλλαξη δεν φάνηκε να επηρεάζει τα επίπεδα πρωτεϊνών στα ποντίκια, υποδεικνύοντας ότι οι αλλαγές στη διάρκεια του ύπνου συνδέονται με την αλλοιωμένη δραστηριότητα της SIK3 και όχι με την ποσότητα πρωτεΐνης μέσα στα τρωκτικά.
Οι επιστήμονες ελπίζουν να διεξάγουν περαιτέρω μελέτες στο μέλλον για να αποκτήσουν περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το πώς ορισμένα ένζυμα που συνδέονται με τη διαδικασία ρυθμίζουν τον ύπνο.
«Αυτά τα ευρήματα προάγουν την κατανόησή μας για τις γενετικές βάσεις του ύπνου», έγραψαν οι επιστήμονες, προσθέτοντας ότι παρέχουν «περαιτέρω υποστήριξη για πιθανές θεραπευτικές στρατηγικές για την ενίσχυση της αποτελεσματικότητας του ύπνου».
