Οι εικόνες από το Λος Άντζελες εδώ και μερικές μέρες μας παραπέμπουν σε μία ανεξέλεγκτη κοινωνική αναταραχή, με σοβαρά επεισόδια, που ξεκίνησαν από τη βίαια σύλληψη μεταναστών που δε διέθεταν τα «χαρτιά».
Η μετανάστευση είναι για τις ΗΠΑ κάτι που συνδέεται με όλη την ιστορία τους, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού άλλωστε είναι γόνοι μεταναστών, πλην όμως η ατζέντα του αμερικανού προέδρου αποφάσισε να υπερβεί αυτή την παράδοση και να ονοματίσει τους χιλιάδες- κυρίως λατινοαμερικανούς- ως μία από τις μεγαλύτερες απειλές για τη χώρα.
Η νέα αυτή πολιτική για τη μετανάστευση είναι διακριτή πλέον παντού, ακόμα και στην κόντρα του με τα κορυφαία πανεπιστήμια της χώρας, από τα οποία ζητά να σταματήσουν να δέχονται ξένους φοιτητές, την ίδια ώρα που σε κάποιους απ’ αυτούς αφαιρεί την άδεια παραμονής.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το Λος Άντζελες βιώνει μεγάλης έκτασης επεισόδια. ΟΙ παλαιότεροι θα θυμούνται αυτά του 1992, όταν η πόλη παραδόθηκε στις φλόγες από τις διαδηλώσεις για τη σύλληψη και τον ξυλοδαρμό του Ρόντνέι Κινγκ, ταραχές που κόστισαν μάλιστα τη ζωή σε 63 ανθρώπους.
Οι ταραχές αυτής της περιόδου δεν είναι οι χειρότερες που έχει βιώσει η πόλη. Αλλά πλέον υπάρχει μια διαφορά. Το «επίδικο» είναι οι μετανάστες χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα και ο Ντόναλντ Τραμπ το βλέπει ως την καλύτερη ευκαιρία για να δείξει πυγμή και πως δεν υποχωρεί ούτε κατ’ ελάχιστον από μία πολιτική που πιστεύει ότι εν πολλοίς την ξαναέφερε στην εξουσία.
Παρά τη διάθεση να τελειώνει πολέμους, αυτός είναι ένας πόλεμος που θέλει να δώσει. Τόσο κατά των μεταναστών, όσο και κατά του δημοκρατικού κυβερνήτη, ο οποίος αποτελεί για τον ίδιο «κόκκινο πανί» και ως και »«παραφωνία» για το όραμά μου να διοικεί την πλουσιότερη πολιτεία της χώρα κάποιος που ο πρόεδρος κατατάσσει στη radical left. Είναι ένας πόλεμος στον οποίο θέλει να δείξει, πιστός στον χαρακτήρα του, «ποιος είναι το αφεντικό»
