Νέα χρυσή επιτυχία στην πάλη από την ξεχωριστή Μαρία Πρεβολαράκη.
Τι αντράκι είναι αυτό το κορίτσι! Δεν περιμέναμε το χρυσό της Τρίτης στο Παγκόσμιο Κύπελλο Πάλης ώστε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα για τον ανδρισμό της (σ.σ.: δεν πρέπουν εισαγωγικά στην προηγούμενη λέξη, πολλές γυναίκες ούτως ή άλλως είστε πιο ανδρείες από εμάς, τους… επισήμως άνδρες). Κι αν συνεχίζει να… σκανδαλίζει η προηγούμενη λέξη, πείτε «λεβεντιά».
Και οι δυο αρμόζουν ως αιτίες της νέας μεγάλης διάκρισης από τα στιβαρά χέρια της Μαρίας Πρεβολαράκη που θαρρείς πως έχει βαλθεί να μας σηκώσει όλους στα δυνατά χέρια της, να μας φωνάξει κατά πρόσωπο «έτσι παλεύουμε, δεν το βάζουμε κάτω» πριν μας αφήσει πάλι καταγής για να παλέψουμε κι εμείς με κάθε είδους ιούς της εποχής μας.
Ενθουσιώδη, μα και ουσιώδη, συμπεράσματα μετά την επικοινωνία με το Βελιγράδι. Εκεί η πρωταθλήτρια της πάλης κατέκτησε το χρυσό στα 53 κιλά της ελευθέρας πάλης μετά την εύκολη (!) νίκη της (5-1 στα σημεία) απέναντι στην Πολωνή Ροξάνα Ζάσινα.
Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα πάλης στη σερβική πρωτεύουσα επιβεβαίωσε τον ιδιαίτερο ψυχισμό της 29χρονης Ελληνίδας. Δεν το λέμε εμείς. Βρήκαμε το επόμενο πρωί, με την ευγενική μεσιτεία του υπουργείου Αθλητισμού της γειτονικής χώρας, την αντίπαλο της στον τελικό πριν πάρει το αεροπλάνο για τη Βαρσοβία. Αν η Ροξάνα φορούσε καπέλο θα το έβγαζε στη Μαρία μετά τη λήξη του τελικού:
«Θαύμασα τον δυναμισμό της, θα το πω απλά: Η αθλήτριά σας… εννοούσε τις κινήσεις της στον τελικό! Αποφασιστική, δίκαια με νίκησε, εγώ έδωσα βάση στην τεχνική, δεν είχα υπολογίσει όμως πως θα είχα απέναντί μου τόσο δυναμική αντίπαλο. Ηταν καθαρός, αθλητικός τελικός, νίκησε η καλύτερη».
Ας μην προκαλεί δέος ο παγκόσμιος τίτλος της διοργάνωσης. Με κριτήριο βέβαια τον τρόπο σκέψης της Μαρίας Πρεβολαράκη και όχι τον κοινό, δικό μας που βλέπουμε «Παγκόσμιο Πρωτάθλημα» και ίσως εκστασιαζόμαστε. Μαθημένη από διακρίσεις σε υψηλό επίπεδο είναι η 29χρονη που εννοεί και τα λίγα λόγια της. Αυτό ήταν το δεύτερο μετάλλιό της σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα, έχει γιορτάσει τέσσερα σε Ευρωπαϊκά, ενώ ετοιμάζεται για την τρίτη συμμετοχή της, τον νέο χρόνο στο Τόκιο, σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Αλλά γιατί, αλήθεια, να αντιμετωπίζουμε ως έκπληξη τις διεθνείς διακρίσεις της; Πρόσφατη (τον Ιανουάριο) είναι άλλη μεγάλη επιτυχία της στο τουρνουά «Yasaf Dogu», σε τουρκικό έδαφος. Χρυσό μετάλλιο και εκεί, με τον προπονητή της τουρκικής ομάδας να δηλώνει «σπάνια αθλήτρια, το βλέμμα της «λέει» πως δεν αστειεύεται και η απόδοσή της σε συνεχείς διεθνείς διοργανώσεις που τη θυμάμαι, δείχνει πως είναι φιλομαθής, θέλει συνεχώς να βελτιώνεται».
Ο Σέρβος προπονητής Νίκολα Τρέπιτς μάθαμε πως είπε στην τηλεόραση της πατρίδας του: «Η Ελληνίδα στα 53 κιλά είναι παράδειγμα για αθλήτριες και αθλητές».
Η ίδια τι λέει; Σκόπιμα αφήσαμε τελευταία (σ.σ.: και όχι πρώτα, όπως υπαγορεύει το γράμμα του ρεπορτάζ) τα λόγια της, επειδή λειτουργούν και ως υπογραφή των προηγούμενων κοινών εντυπώσεων. Ας την ακούσουμε, λοιπόν, προσεκτικά, είναι σημαντική η λιτή δήλωση που επέλεξε να συνοδεύσει τη νέα κυριαρχία της (περί αυτής πρόκειται) σε διεθνή διοργάνωση:
«Είναι δύσκολη εποχή για όλους μας που όμως δεν απαγορεύει να κάνουμε πράξη τους σημαντικούς στόχους μας. Χαρίζω την επιτυχία μου σε όλους τους Ελληνες που αγωνιούν για την υγεία και το μέλλον τους. Δεν είμαστε αμέτοχοι σε όσα θα ζήσουμε μελλοντικά, όσο δύσκολη κι αν είναι η πραγματικότητα έχουμε τη συμμετοχή μας στη μοίρα μας! Θάρρος και γνώση όσων κάνουμε, αυτό χρειάζεται».
Μία παρατήρηση δέχθηκε από τον διαιτητή του τελικού, ήταν η μοναδική (!) στην πορεία προς το χρυσό, της στέρησε τη δυνατότητα της αψεγάδιαστης παρουσίας. Μικρό το κακό! Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο δεν είναι μακριά…
Πηγή
Author: Σπύρος Τσάμης
