Κλείνουν, με απόλυτη ευθύνη της κυβέρνησης, το ένα μετά το άλλο τα δημόσια ακτινοθεραπευτικά κέντρα της χώρας οδηγώντας τους ογκολογικούς ασθενείς σε απόγνωση.
Μετά το Γενικό Νοσοκομείο «Αγιος Ανδρέας» της Πάτρας και το 424 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης τώρα και το «Αρεταίειο», το πρώτο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της χώρας, είδε το εμβληματικό και πρωτοπόρο ακτινοθεραπευτικό τμήμα του να κατεβάζει ρολά.
Η μέθοδος της Νέας Δημοκρατίας είναι απλή: εγκαταλείπει τα δημόσια ακτινοθεραπευτικά κέντρα μέχρι να κλείσουν. Ετσι, οι άρρωστοι οδηγούνται στον ιδιωτικό τομέα. Οσοι έχουν βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη προκειμένου να κάνουν την ενδεδειγμένη θεραπεία. Για όσους δεν έχουν, ισχύει το γνωστό «όπου φτωχός κι η μοίρα του».
Η αποστέρηση του δικαιώματος στην αντικαρκινική θεραπεία γίνεται σαφής σε έναν από τους βασικούς πυλώνες αντιμετώπισής του, την ακτινοθεραπεία, με συμμετοχή στο 40% των ιάσεων από τη νόσο.
Αυτήν θα χρειαστούν, κάποια στιγμή στη διάρκεια της νόσου, έξι στους δέκα ασθενείς, περίπου 30.000 άνθρωποι τον χρόνο, προκειμένου να πολεμήσουν τον καρκίνο.
Ο Γολγοθάς των ασθενών
«Διανύουμε τη Μεγάλη Εβδομάδα, στο τέλος της οποίας μας περιμένει το φως της Ανάστασης. Ανάσταση όμως για τους ασθενείς που δίνουν τον πιο δύσκολο αγώνα της ζωής τους, δυστυχώς, δεν φαίνεται πουθενά», λέει μιλώντας στην «Εφ.Συν.» ο δρ Γιώργος Πισσάκας, συντονιστής διευθυντής του Τμήματος Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας στο Νοσοκομείο «Αλεξάνδρα», πρ. πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας.
«Αφέθηκαν τρία ακτινοθεραπευτικά κέντρα να σβήσουν γιατί κανένας δεν ασχολήθηκε, παρά τις απελπισμένες φωνές, εδώ και χρόνια, του προσωπικού τους», υπογραμμίζει. Θυμάται και αφηγείται ότι αφού τελείωσε την ειδικότητά του στο «Αρεταίειο» νοσοκομείο έφυγε για το κορυφαίο -από το 1851 στην έρευνα και θεραπεία του καρκίνου παγκοσμίως- Royal Marsden, στο Λονδίνο. Εκεί ένιωθε περήφανος που ο Ελληνας ασθενής στο «Αρεταίειο» δεχόταν εξίσου καλή ακτινοθεραπεία όσο και στο καινοτόμο Royal Marsden. «Πέρασαν τα χρόνια. Το ακτινοθεραπευτικό κέντρο στο “Αρεταίειο” αφέθηκε να απαξιώνεται μέχρι το τελικό του κλείσιμο. Και φυσικά κανένας δεν ευθύνεται για τίποτα. Ακόμη και αν η αδιαφορία πληρώνεται με ζωές…» επισημαίνει ο δρ Πισσάκας.
Οι προειδοποιήσεις και οι προσπάθειες για να κρατηθούν τα μηχανήματα στη ζωή, ώστε να μπορούν να φροντίζουν τους ασθενείς, ήταν πολλές από τους εργαζόμενους, μας λέει. Ειδοποιούσε η εταιρεία που συντηρεί τα μηχανήματα, φώναζαν οι υγειονομικοί, αλλά δεν γινόταν τίποτα. Πέρασαν 4-5 χρόνια μέχρι που ήρθε το τέλος της υποστήριξης (end of support) των μηχανημάτων κι ακολούθησε το τέλος της ζωής τους (end of life). Τίποτα όμως δεν έγινε. Κανείς δεν επιλήφθηκε. Τελείωσε ο χρόνος ζωής των μηχανημάτων χωρίς καμία πρόβλεψη για την αντικατάστασή τους.
Ετσι, «διαγράφηκε από τον χάρτη ένα ιστορικό ακτινοθεραπευτικό κέντρο. Εμειναν οι ασθενείς με ένα ακτινοθεραπευτικό κέντρο λιγότερο, όταν οι αναμονές για ακτινοθεραπεία ξεπερνούν τους 3 μήνες», αναφέρει.
Εκτός λειτουργίας και το μοναδικό Cyberknife του ΕΣΥ
Την ίδια μοίρα, αφού ακολουθήθηκε η ίδια μέθοδος της εγκληματικής αδιαφορίας, είχε και το μοναδικό αμιγώς στερεοτακτικό μηχάνημα (Cyberknife) του Δημοσίου, στο «Αρεταίειο», που έχει τεθεί εκτός λειτουργίας από την 1η Αυγούστου, περιγράφει ο Γ. Πισσάκας, με τους ασθενείς να οδηγούνται και πάλι στον ιδιωτικό τομέα. «Το μοναδικό μηχάνημα ακτινοχειρουργικής θεραπείας καρκινικών όγκων στο Δημόσιο είναι εδώ και 9 μήνες εν αχρηστία, κανείς δεν κάνει τίποτα για αυτό και τα ιδιωτικά κέντρα παρανόμως χρεώνουν τον άρρωστο επιπλέον ποσά», επισημαίνει.
«Δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτό. Δεν μπορεί να έχουμε μηχανήματα και να μη συντηρούνται», λέει στην «Εφ.Συν.» η Ζωή Γραμματόγλου, ομότιμη πρόεδρος του Συλλόγου Καρκινοπαθών, Εθελοντών, Φίλων και Ιατρών ΚΚΕΦΙ Αθηνών. «Η συντήρηση έχει κόστος. Το γνωρίζουν, το γνωρίζουμε όλοι. Τι κάνουν; Τα αφήνουν συστηματικά ασυντήρητα και στο τέλος τα κλείνουν», προσθέτει και διερωτάται: «Πού οδηγεί αυτό; Θα μείνει ο δημόσιος τομέας χωρίς ακτινοθεραπεία;»
Ας δούμε λίγο τους αριθμούς: Κάθε χρόνο υποβάλλονται σε στερεοτακτική ακτινοχειρουργική με τη σύγχρονη μέθοδο (Cyberknife) περισσότεροι από 1.000 ασθενείς, οι οποίοι μοιράζονταν μεταξύ του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα. Εδώ και 9 μήνες δεν υπάρχει η επιλογή του δημόσιου παρά μόνο του ιδιωτικού. Πόσο κοστίζει; Για τη στερεοταξία οι ιδιώτες χρεώνουν 3.500-6.000 ευρώ τον ασθενή, ενώ λαμβάνουν 5.500-7.500 από τον ΕΟΠΥΥ, μας λέει ο Γ. Πισσάκας.
Κι όμως ο υπ. Υγείας γνωρίζει για το πάρτι κερδοσκοπίας
Εις βάρος των καρκινοπαθών λαμβάνει χώρα ένα πάρτι κερδοσκοπίας εν γνώσει του υπουργείου Υγείας. Ενώ προβλέπεται και βάσει νόμου (ΦΕΚ Β’ 2408/31-08-2012) οι ασθενείς να αποζημιώνονται πλήρως για τις ακτινοθεραπευτικές υπηρεσίες (στερεοτακτικής ακτινοθεραπείας/ακτινοχειρουργικής) που παρέχουν τα ιδιωτικά κέντρα, για δε τις υπόλοιπες ακτινοθεραπευτικές τεχνικές οι ασθενείς οφείλουν να πληρώσουν μόνο την αμοιβή του γιατρού, ο ιδιωτικός τομέας απαιτεί, παρανόμως, από τους ασθενείς να καταβάλλουν επιπλέον αποζημίωση!
Τόσο η επιστημονική κοινότητα όσο και οι εκπρόσωποι των ογκολογικών ασθενών ζητούν από τον υπουργό Υγείας να παρέμβει όπως οφείλει και να απαιτήσει την εφαρμογή του νόμου από τα ιδιωτικά θεραπευτήρια ώστε οι ασθενείς να μπορούν να αρχίζουν την ακτινοθεραπεία εντός του προβλεπόμενου χρόνου, μας λέει η Ζωή Γραμματόγλου. Η μείωση των αναμονών, εξηγεί, ήταν ο λόγος που προβλέφθηκε με νόμο η παροχή της δυνατότητας στους ασθενείς να απευθύνονται στον ιδιωτικό τομέα χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση.
Εν τω μεταξύ, οι ιδιώτες από το 2017 και μετά δεν υπόκεινται σε υποχρεωτικές επιστροφές (clawback) για τις θεραπείες των καρκινοπαθών, προσθέτουν Πισσάκας και Γραμματόγλου. Επομένως, καταγγέλλουν, μιλάμε για εξόφθαλμη κερδοσκοπία.
«Η μάχη με τον καρκίνο είναι ένας Γολγοθάς, με χειρουργεία, χημειοθεραπείες, ακτινοθεραπείες. Είναι μια πραγματική απειλή ζωής. Απαιτείται λοιπόν από το κράτος σεβασμός στον ασθενή», λέει ο δρ Γιώργος Πισσάκας.
«Οταν λέμε δημόσια ακτινοθεραπεία περιλαμβάνουμε και την ιδιωτική γιατί αποζημιώνεται», επισημαίνει και εξηγεί ότι «η αναγνώριση αυτής της ανάγκης από τον ΕΟΠΥΥ υπάρχει με νόμους που ορίζουν ότι ο ασθενής δεν πρέπει να πληρώνει τίποτα στον ιδιωτικό τομέα για τις κύριες θεραπείες, εκτός από την αμοιβή του γιατρού. Για τη στερεοταξία (CyberKnife, gamma knife) δεν πληρώνει τίποτα, περιλαμβάνεται και η αμοιβή του γιατρού που είναι ενσωματωμένη στο ποσό του ΕΟΠΥΥ».
Εφαρμόζεται όμως αυτό; Οχι, απαντά η Ζωή Γραμματόγλου.
Για μια ριζική ακτινοθεραπεία, για την οποία αποζημιώνονται πλήρως από τον ΕΟΠΥΥ, ζητούν από 1.200 έως 2.000, συν την αμοιβή του γιατρού που προβλέπει ο νόμος, ενώ για την ακτινοθεραπεία διαμορφούμενης έντασης της δέσμης (IMRT) και την ογκομετρικά διαμορφούμενη τοξοειδή ακτινοθεραπεία (VMAT), δυο σύγχρονες θεραπείες που και αυτές αποζημιώνονται 100% από τον ΕΟΠΥΥ, χρεώνουν 1.600-2.500 ευρώ τον ασθενή επιπλέον της προβλεπόμενης από τον νόμο αμοιβής του γιατρού, προσθέτει.
Το κράτος δεν το γνωρίζει; «Το γνωρίζει πάρα πολύ καλά», απαντούν Γραμματόγλου και Πισσάκας.
! Από το 2018 και μετά η ακτινοθεραπεία στο ΕΣΥ έχει αναβαθμιστεί κυρίως με τη δωρεά του Ιδρύματος Σταύρου Νιάρχου. Επιπλέον από το 2020 και μετά εφαρμόζεται η ολοήμερη λειτουργία της στον δημόσιο τομέα, γεγονός που αύξησε τις θέσεις των ασθενών κατά 50%. Παρ’ όλα αυτά τα μηχανήματα δεν φτάνουν για να καλύψουν τις ανάγκες των ασθενών, με τις αναμονές να είναι μεγάλες. Στη χώρα μας αναλογούν λιγότερα από 5 μηχανήματα ανά εκατομμύριο κατοίκους, την ώρα που στην Ευρώπη αναλογούν 7,5 και στις ΗΠΑ 10.
«Οι αναμονές για τους ασθενείς αγγίζουν το τετράμηνο»
Οι αναμονές στο ΕΣΥ γι’ αυτήν την εξαιρετικής ακρίβειας θεραπεία που παρέχει προστασία στους φυσιολογικούς ιστούς ξεπερνάει τους τρεις μήνες, εξηγεί ο δρ Γιώργος Πισσάκας. Σε κάποιες περιπτώσεις «κάθε μέρα που χάνεται χωρίς ακτινοθεραπεία είναι μια μέρα λιγότερη ζωής για τον ασθενή», μας λέει. Κάποια περιστατικά χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης, όπως είναι ο καρκίνος κεφαλής και τραχήλου και τα ανεγχείρητα γυναικολογικά περιστατικά. Σε άλλα περιστατικά όπως στην περίπτωση ασθενή με καρκίνο του προστάτη ή του μαστού που κάνει χημειοθεραπεία έχει περιθώριο 4-5 μήνες για την ακτινοθεραπεία.
«Ο γιατρός ενδιαφέρεται ο ασθενής του να κάνει την ώρα που πρέπει τη θεραπεία του. Το κράτος από την πλευρά του οφείλει να δώσει αυτή τη δυνατότητα από τη στιγμή μάλιστα που την έχει νομοθετήσει. Για ποιον λόγο ανέχεται να μην τηρείται;» διερωτάται ο ίδιος.
«Οι αναμονές για τους ασθενείς αγγίζουν το τετράμηνο», λέει η Ζωή Γραμματόγλου. Η κατάσταση επιδεινώνεται μήνα με τον μήνα, υπογραμμίζει, λόγω των τραγικών ελλείψεων σε προσωπικό. «Τα νοσοκομεία έχουν αποδεκατιστεί από ανθρώπινα χέρια με αποτέλεσμα το πρόβλημα της καλής λειτουργίας και των ογκολογικών κέντρων και στην περίπτωση αυτή των ακτινοθεραπευτικών κέντρων να διογκώνεται», προσθέτει.
Η ακτινοθεραπεία στον πόλεµο κατά του καρκίνου, λέει o δρ Πισσάκας, δεν είναι στο σύνολό της µια ακριβή θεραπεία. «Οµως στη χώρα μας εξακολουθεί να αντιµετωπίζεται από το ελληνικό Δηµόσιο µε πλήρη αδιαφορία και απαξίωση. Και αυτό είναι σαφές αν δούµε πόσα µηχανήµατα ακτινοθεραπείας υπάρχουν στη χώρα µας. Αποτέλεσμα, ο δηµόσιος τοµέας να υστερεί ποσοτικά».
Αυτή τη στιγμή στην Αττική ο δημόσιος τομέας διαθέτει 13 και ο ιδιωτικός 19. «Αρα ο ασθενής είναι αναγκασμένος να πάει στον ιδιωτικό τομέα», συμπεραίνει.
Δεν είναι τελικά μόνο η νόσος απάνθρωπη. Οι πάσχοντες στη χώρα μας βιώνουν κάθε μέρα τις αρνητικές επιπτώσεις των πολιτικών υγείας που αυτοδιαφημίστηκαν ως μεταρρυθμίσεις, αλλά στην πραγματικότητα σήμαιναν υποβάθμιση του συστήματος υγείας και τελικά έλλειψη σεβασμού στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η στάση της κυβέρνησης και στην περίπτωση της ακτινοθεραπείας πριμοδοτεί τον ιδιωτικό τομέα αφού εκεί οδηγεί δεκάδες χιλιάδες καρκινοπαθείς.
«Θα αναγκαστούν οι άρρωστοι να βρουν έναν τρόπο. Είτε θα δανειστούν ή θα πουλήσουν το σπίτι τους, θα ξεπουληθούν αν χρειαστεί προκειμένου να βρουν τα χρήματα να πάνε στον ιδιωτικό τομέα να γίνουν καλά», μας λέει η Ζωή Γραμματόγλου και καταλήγει: «Αλλιώς, αν περιμένουν, μπορεί να έρθει η σειρά τους και να μη ζουν».
Πηγή
Author:
