Σκηνή 1: φονικός ιός άγνωστης προέλευσης εισβάλει στην καθημερινότητα μας και εξαπλώνεται με ρυθμούς ραγδαίους, προξενώντας τον πανικό και τον χάος σε ολόκληρη την υφήλιο, δημιουργώντας μια πρωτοφανή για τα δεδομένα του σύγχρονου κόσμου κατάσταση.
Σκηνή 2: Όλοι οι άρχοντες των εθνών, πανικοβλημένοι κατόπιν συστάσεων τον ειδικών που δεν έχουν ακόμα μελετήσει επαρκώς τον ιό και δικαιολογημένα ανησυχούν, συγκεντρώνονται σε ένα τραπέζι και αποφασίζουν να κηρύξουν τον πλανήτη σε κατάσταση ανάγκης, αναστέλλοντας την δημόσια και περιορίζοντας την ιδιωτική ζωή.
Σκηνή 3: Έχει περάσει αρκετός καιρός. Έχουμε πλέον αντιληφθεί ότι ο ιός αυτός δεν αποτελεί το τόσο φονικό όπλο που νομίζαμε ότι επρόκειτο να σημάνει το τέλος, αλλά αντιθέτως η μεγαλύτερη απειλή κρύβεται στην ανεπάρκεια των υγειονομικών μας υποδομών, καθώς και στην έλλειψη ενημέρωσης. Κοντολογίς, επιστρέφουμε ανέμελοι στην καθημερινότητα μας
Σκηνή 4: Όπως ήταν αναμενόμενο η κατάσταση οξύνεται, καθώς μετά τις ανακαλύψεις πάνω στον ιό, τα μέτρα χαλάρωσαν και ο κόσμος επαναπαύτηκε στην προσωρινή εξάλειψη του ιού. Έτσι λοιπόν, οι παναγιότατοι ηγέτες μας αποφασίζουν με νηφαλιότητα και περίσσεια εφευρετικότητα να μετακυλήσουν την ευθύνη αποκλειστικά στην ατομικότητα και να βάλουν στον πάνω ράφι του καταψύκτη όλες τις υπόλοιπες πτυχές της ανθρώπινης ζωής, μέχρι νεοτέρας. Τα μέσα μαζικής προπαγάνδας, αρωγοί στην προσπάθεια αυτή τρομοκρατούν το κοινό, ο κόσμος σαλτάρει και αγχόνες αρχίζουν να ξεπροβάλουν από παντού.
[Τίτλοι τέλους πέφτουν.]
Κάπως έτσι θα έμοιαζε σεναριογραφικά η σημερινή κατάσταση με μια δόση υπερβολής και μια χούφτα απλούστευσης. Πάμε λοιπόν, να εξετάσουμε εξονυχιστικά κατά χρονική προτεραιότητα τους βηματισμούς μιας ολοφάνερα μεθυσμένης ηγεσίας.
-
Απαγόρευση πώλησης οινοπνευματούχων ποτών μετά τις 12 το βράδυ. Γιατί άλλωστε είναι τεκμηριωμένο επιστημονικά ότι η βραδινή κατανάλωση αλκοόλης βρίσκεται σε αιτιώδη σύνδεσμο με την διασπορά του Κορονοϊού…
-
Παρότρυνση για άθληση, καθώς κατά τα λεγόμενα του πρωθυπουργού η καλή φυσική κατάσταση αποτελεί θώρακα απέναντι στην πανδημία. Συγχρόνως όμως, κλείνουν όλα τα γυμναστήρια και απαγορεύεται η ομαδική άθληση σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους.
-
Καθιέρωση υποχρεωτικής χρήσης μάσκας σε εξωτερικούς χώρους, ανεξαρτήτως συνωστισμού ή μη, γιατί και μόνος σου να περπατάς ρε παιδί μου στα έρημα σοκάκια της γειτονιάς σου φόρα μια μάσκα ή καλύτερα ξέχασε την μπας και σε γράψουμε και σώσουμε τα δημόσια ταμεία…εε εννοώ υγεία.
-
Και περνάμε στην κορωνίδα της ευρηματικότητας, την απαγόρευση κυκλοφορίας μετά από κάποια ώρα μέτρο απολύτως απρόσφορο, ίσως και με ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα. Κανείς δε σκέφτηκε όμως πως περιορίζοντας το ωράριο εξόδου αυξάνονται οι πιθανότητες σύμπτωσης της εξόδου του ενός με τον άλλον και κατ’ επέκταση τα φαινόμενα πολυκοσμίας πληθαίνουν. Αρκεί μια βόλτα τις ώρες αιχμής στην Αγία Παρασκευή στην Αθήνα ή την Νέα παραλία Θεσσαλονίκης για να το αντιληφθεί κανείς αυτό. Ενώ εξίσου επιζήμια για την δημόσια υγεία είναι η θέληση ενός πολίτη να βγει για περπάτημα να ηρεμήσει το βράδυ μετά από μια δύσκολη μέρα εργασίας.
-
Όσο για το αυθαίρετο κλείσιμο όλων των επιχειρήσεων ανεξαιρέτως- πλήν καταστημάτων λιανεμπορίου και take away- οι μαρτυρίες μικρομεσαίων επιχειρηματιών κάθε λογής που έρχονται αντιμέτωποι με την ένδεια και την εξαθλίωση, μιλούν από μόνες τους. Το ίδιο και η πληθώρα περιστατικών απολύσεων και αναγκαστικών μισθολογικών περικοπών.
Ένα κοινό χαρακτηριστικό συνθέτει όλες τις παραπάνω σπασμωδικές ενέργειες. Η βαθιά διείσδυση στις ατομικές ελευθερίες με το στοιχείο της αναγκαιότητας να μη καλύπτει όλο το φάσμα των μέτρων και η ωφέλεια να είναι μικρή, παροδική και εύκολα αναστρέψιμη, εγείροντας έτσι ερωτήματα κόστους-οφέλους. Η κρατική βοήθεια στους τομείς αυτούς, κρίνεται τουλάχιστον ανεπαρκής.
Από την άλλη πλευρά η πρόσληψη νέου ιατρικού προσωπικού, η αγορά παραπάνω ΜΕΘ, η αποτελεσματική ψηφιοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών με σκοπό την ελάττωση προσωπικής επαφής και η κατασκευή κέντρων αποκλειστικής διαχείρισης περιστατικών covid-19 ανά περιφέρεια, ώστε να ανακουφιστούν τα νοσοκομεία και να μειωθεί το φόρτο εργασίας, φαντάζουν εικόνες ξένες παρμένες από μια άλλη πραγματικότητα σύνεσης και ορθολογισμού. Σχετικά πάλι με τα κανάλια και τον τύπο, το πελατειακό σύστημα καλά κρατεί και αντί να ενημερώνει και να πληροφορεί πολύπλευρα για τις ιδιομορφία του ιού, προτιμάει να χρηματοδοτείται από την πολιτική εξουσία και να επικροτεί κάθε της κίνηση, στρέφοντας μανιωδώς την ευθύνη για κάθε λάθος της στους ‘’ανεύθυνους πολίτες’’ και σπέρνοντας τον τρόμο και τον φόβο.
Για να μην περιττολογούμε όμως και για να κλείσει αυτό το κείμενο με μια παράσταση,-μιας και τα θέατρα είναι πλέον κλειστά- ας σκεφτούμε όλες τις συνταγματικές ελευθερίες να κάθονται ομόδικες στο εδώλιο κατηγορούμενες για την προσβολή της δημόσιας υγείας και επί απουσία ακροατηρίου τον κατήγορο να λαδώνει τον δικαστή. Κύριο αίτημα του: να καταλογιστεί στις ατομικές ελευθερίες πλήρης ευθύνη για την εξάπλωση του ιού και αυτός να την βγάλει καθαρή. Με άλλα λόγια; Ο ισχυρότερος και υπεύθυνος ρίχνει την ευθύνη στον πιο αδύναμο και λιγότερο υπεύθυνο, επειδή μπορεί, ενώ η τέχνη της υπεκφυγής βασιλεύει..
-Μόδεστος Γαβαλάς, φοιτητής Νομικής
Πηγή
Author:
