Ο Μισέλ Φάις συστήνεται στο αγγλόφωνο κοινό

Σήμερα, 5 Ιανουαρίου, κυκλοφορεί στις ΗΠΑ το βιβλίο του Μισέλ Φάις με τίτλο «Mechanisms of Loss», σε μετάφραση του βραβευμένου μεταφραστή Ντέιβιντ Κόνολι από το Yale University Press. H έκδοση περιλαμβάνει δύο νουβέλες του συγγραφέα – «Aegypius monachus» (2001) και «Lady Cortisol» (2019).

Την εισαγωγή υπογράφει η κριτικός και μεταφράστρια Κατερίνα Σχινά και το επίμετρο ο δοκιμιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, οι οποίοι γνωρίζουν εκ των έσω το έργο του συγγραφέα. Στο οπισθόφυλλο, συστήνουν ευσύνοπτα τον συγγραφέα στο διεθνές αναγνωστικό κοινό ο Δημήτρης Τζιόβας (καθηγητής Νεοελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Birmingham της Αγγλίας), ο πολυμεταφρασμένος και βραβευμένος συγγραφέας Πάνος Καρνέζης, η Ελένη Παπαργυρίου (επίκουρη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Πατρών) και ο Bart Soethaert (διδάκτορας Νεοελληνικών Σπουδών στο Freie Universität του Βερολίνου).

Για τον Μισέλ Φάις, ο οποίος είναι και υπεύθυνος του σαββατιάτικου «Ανοιχτού Βιβλίου» της εφημερίδας μας, σημειώνει στο οπισθόφυλλο της νέας έκδοσης ο συγγραφέας του «Little Infamies», Πάνος Καρνέζης: «Αυτές οι δύο νουβέλες είναι εμβληματικές στο έργο ενός συγγραφέα του οποίου η θέση στον ελληνικό λογοτεχνικό κανόνα είναι εξασφαλισμένη. Οι αφηγητές του Φάις –συναρπαστικοί, απεγνωσμένοι, νευρωτικοί, με τον ιδιωματικό ρυθμό τους άψογα δοσμένο από τη μετάφραση του David Connolly–αναζητούν απαντήσεις σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του αστικού τοπίου της καθημερινότητάς τους, σαν φαντάσματα παγιδευμένα σε έναν κόσμο που δεν προσφέρει σωτηρία».

Γράφει χαρακτηριστικά στον πρόλογό της η Κατερίνα Σχινά: «Αν ριψοκινδύνευε κανείς να εκφράσει με μια λέξη τον μορφικό νόμο της λογοτεχνίας του Φάις, θα μπορούσε να μιλήσει για παραλλαγή (δανείζομαι τον όρο από τη μουσική), μια παραλλαγή ως συνεχή απόκλιση και προζαϊκή αταξία, που επιτρέπει στα θέματά του (μνήμη, οδύνη, τραύμα, φαντασίωση, απώλεια) να αναδύονται το ένα μέσα από το άλλο και να εξαφανίζονται το ένα μέσα στο άλλο. Για λίγο ακινητούν στην ταραγμένη επιφάνεια της γλώσσας του και βουλιάζουν μέσα στο ανείπωτο».

Υπογραμμίζει στο επίμετρό του ο Βαγγέλης Χατζηβασιλείου: «O εφιάλτης είναι εδώ και τόσο η “Lady Cortisol” όσο και το “Aegypius monachus”, είτε παρακολουθήσουμε τις αφετηρίες τους είτε σταθούμε στις ύστερες αντανακλάσεις τους, συνιστούν ωχρές (μήπως να πω μαύρες;) φάρσες, που δύσκολα θα μας αφήσουν να ξεφύγουμε, όπως κι αν κινηθούμε, όπως κι αν αντιδράσουμε, από τα επικίνδυνα μπλεγμένα δίχτυα τους».

Ενα βιβλίο που, όπως γράφει και στην έκδοση του Yale University Press, συστήνει στο αγγλόφωνο κοινό έναν συγγραφέα ο οποίος «τοποθετείται στην καρδιά του ελληνικού μεταμοντερνισμού, μέσα από δύο πικρές και ειρωνικές νουβέλες».