Τις δικές του προγραμματικές προτάσεις πάνω στις οποίες θα πορευτεί μία προοδευτική κυβέρνηση, οι οποίες και βρίσκονται στον αντίποδα της εφαρμοζόμενης κυβερνητικής πολιτικής, θέλει να παρουσιάσει στους πολίτες ο Αλέξης Τσίπρας.
Μέσα στο διαρκώς μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να δείξει στους Έλληνες ότι υπάρχει ένας διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης για τη χώρα, αλλά και μία εναλλακτική προσέγγιση στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, χωρίς φυσικά να αμφισβητεί τη θέση της χώρας στον Δυτικό κόσμο.
Τις γραμμές που τον χωρίζουν από τον Κυριάκο Μητσοτάκη παρουσίασε στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Βήμα της Κυριακής» και τον δημοσιογράφο Άρη Ραβανό.
Προτεραιότητες
Ένα κόμμα της Αριστεράς που αντιμετωπίζει με ρεαλισμό την κυβερνητική προοπτική, προφανώς και θέλει να ικανοποιήσει τον κόσμο της εργασίας, από τον οποίο και παραδοσιακά στηρίζετε. Επομένως, είναι λογικό να θέτει σε πρώτο πλάνο την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, την αύξηση του κατώτατου στα 800 ευρώ και συνολικά τη ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων.
Παράλληλα, όμως, έχει σε πρώτο πλάνο και τους «συμμάχους», δηλαδή τη στήριξη της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας -στην οποία έχει αφιερώσει ένα τεράστιο κομμάτι του κυβερνητικού προγράμματος του- και τους αγρότες.
Ισχυρό κράτος
Ο τέως πρωθυπουργός πάντα πίστευε στον κρατικό παρεμβατισμό στην οικονομία. Μάλιστα, η εμπειρία της πανδημίας και τώρα της ακρίβειας, ισχυροποίησε αυτή του την πίστη. Γι αυτό και επιτέθηκε με σφοδρότητα στον πρωθυπουργό που «ξεφορτώθηκε» σε ιδιώτες το 17% της ΔΕΗ και τα δίκτυα ενέργειας, εν μέσω της μεγαλύτερης ενεργειακής κρίσης της σύγχρονης ιστορίας.
Παράλληλα, υποστηρίζει ότι πρέπει να μπει «φρένο» στα υπερκέρδη των εταιρειών αυτών την ώρα που τα νοικοκυριά στενάζουν, αλλά και στα μπόνους των στελεχών των ΔΕΚΟ, που στηρίζουν την επιτυχή διαχείριση πάνω στην αισχροκέρδεια.
Εξωτερική πολιτική
Αρχικά, ο ρόλος της χώρας μας δεν αμφισβητείται ούτε κατά διάνοια. Η Ελλάδα είναι αναπόσπαστο τμήμα του δυτικού κόσμου, αλλά δεν του «ανήκει». Καταδικάζει με σφοδρότητα την ρωσική εισβολή, υποστηρίζει τον αμυνόμενο λαό της Ουκρανίας, συμφωνεί με τις κινήσεις των συμμάχων -δηλαδή τις κυρώσεις-, αλλά χαρακτηρίζει «απερισκεψία, στα όρια της εθνικής επιπολαιότητας» την αποστολή όπλων στην Ουκρανία.
Ως προς τα ελληνοτουρκικά, απορρίπτει το κυβερνητικό αφήγημα περί «απομονωμένης» Τουρκίας. Στηρίζει τον ελληνοτουρκικό διάλογο, με σαφείς κόκκινες γραμμές την εδαφική μας ακεραιότητα και το δικαίωμα άμυνας των νησιών μας.
Θέτει ως απώτερο ορίζοντα την προσφυγή στη Χάγη για υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ, ενώ ζητάει από τον πρωθυπουργό να αξιοποιήσει την αμερικανική πίεση στη γείτονα και την αναθεώρηση της τελωνειακής της ένωσης με την ΕΕ για να καθιερώσει αυτόν τον διάλογο.
Διαβάστε επίσης:
Η πορεία του Τσίπρα προς τον λαό – Το Συνέδριο, οι δημοσκοπήσεις και στο βάθος κάλπες
