Ερωτήματα και απαντήσεις για το μέγιστο θέμα των ημερών με την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων
1 SHARES
Ολοκληρώνεται σήμερα Κυριακή 18 Φεβρουαρίου η διαβούλευση που έθεσε το υπουργείο Παιδείας αναφορικά με το νομοθέτημα που αφορά στην ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα.
Από την στιγμή που ανακοινώθηκε από τον υπουργό Παιδείας το ευρύτερο πλαίσιο στο οποίο θα λειτουργήσουν και στη χώρα μας τα ιδιωτικά/μη κρατικά πανεπιστήμια, εν μέσω μάλιστα εξεταστικής στα δημόσια, έχει προκληθεί σοβαρή αναταραχή στην ακαδημαϊκή κοινότητα, η οποία βλέπει το γεγονός αυτό ως μία απειλή που θα οδηγήσει σε μαρασμό τα ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια.
Σύμφωνα μάλιστα με τις ανακοινώσεις του υπουργείο σκοπός είναι να ξεκινήσει η λειτουργία των πρώτων ιδρυμάτων αυτού του τύπου εντός του ακαδημαϊκού έτους 2025-2026.
Μάριος Αθανασόπουλος: Πανεπιστήμια δύο ταχυτήτων
«Το σχετικό νομοσχέδιο, φέρει τον απαξιωτικότατο για την ιστορία του ελληνικού δημόσιου πανεπιστημίου τίτλο “Ελεύθερο πανεπιστήμιο”», σχολιάζει αρχικά μιλώντας στο Newsbomb.gr ο κ. Μάριος Αθανασόπουλος, μέλος ΕΔΙΠ στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και αναλύει τα περί ιδιωτικών/μη κρατικών πανεπιστημίων και άλλων… «καινών δαιμονίων».
Σε σχετικό ερώτημα κατά πόσο αποτελούν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια μια ευκαιρία ή μια απειλή για τη χώρα, ο κ. Αθανασόπουλος απαντάει ευθέως: «Το πρώτο που θεωρώ καθήκον να δηλώσω εξαρχής, είναι πως τα δημόσια πανεπιστήμια δεν έχουν να φοβηθούν τίποτε απολύτως από την ίδρυση ιδιωτικών (δεν χρησιμοποιώ τον όρο μη κρατικά, διότι κατ’ ουσίαν πρόκειται για ιδιωτικά πανεπιστημιακά ιδρύματα). Από κάθε πλευρά (ποιότητα σπουδών, διδακτικό προσωπικό, εγκαταστάσεις κ.ο.κ.) τα δημόσια πανεπιστήμια υπερτερούν κατά πολύ οποιουδήποτε επίδοξου ιδιοκτήτη ιδιωτικού πανεπιστημίου. Ως εκ τούτου, μάλλον θα πρέπει να μας χαροποιήσει η ίδρυσή τους, καθώς η σύγκριση θα είναι καταλυτική υπέρ ενός σφριγηλού και δυναμικού δημόσιου πανεπιστημίου».
Δεν παραλείπει ωστόσο μελετώντας το θέμα ενδελεχέστερα, να θέσει μια σειρά από σοβαρά ζητήματα που οφείλει η ελληνική κοινωνία να γνωρίζει εκ των προτέρων.
«Το πρώτο –και σοβαρότερο κατά την ταπεινή μου γνώμη– είναι το ζήτημα αντισυνταγματικότητας που τίθεται από πολλούς έγκριτους ειδικούς. Εδώ και χρόνια η μόνιμη επωδός όσων δεν προχωρούσαν στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, ήταν πως η υπόθεση προσέκρουε στο περίφημο άρθρο 16 του Συντάγματος. Τι άλλαξε και ξαφνικά η συγκεκριμένη συνταγματική διάταξη τώρα επιτρέπει αυτό που δεν επέτρεπε εδώ και χρόνια; Μια παράκαμψη του Συντάγματος σε αυτό το ζήτημα, ανοίγει τις «Κερκόπορτες» και για άλλες παρακάμψεις πολύ σοβαρότερες που ίσως έρθουν στο μέλλον. Τις θέλουμε ή όχι;», αναρωτιέται με νόημα και συνεχίζει:
«Ύστερα, όσον αφορά την κατάσταση που επικρατεί στα δημόσια πανεπιστήμια, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε πως η πολιτεία τις τελευταίες δεκαετίες αγνοεί επιδεικτικά τα αιτήματα της πανεπιστημιακής κοινότητας για αναβάθμιση των σπουδών, επικαλούμενη τα –υπαρκτά βέβαια– οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία. Η αναλογία διδακτικού προσωπικού και φοιτητών είναι από τις χειρότερες στην Ευρώπη, οι αμοιβές των πανεπιστημιακών είναι πολύ χαμηλές, τα μέλη ΕΔΙΠ (στα οποία ανήκω και εγώ) είναι καθηλωμένα και απαξιωμένα, το διοικητικό προσωπικό περιορισμένο δραματικά, ενώ η χρηματοδότηση των υλικοτεχνικών αναγκών γίνεται με το σταγονόμετρο. Παράλληλα, οι “δυναμικές μειοψηφίες” εξακολουθούν να βασιλεύουν στα δημόσια πανεπιστήμια, παρά τις περί του αντιθέτου υποσχέσεις. “Χρήματα δεν υπάρχουν” για τα πανεπιστήμια, δηλώνει η κυβέρνηση, αλλά την ίδια στιγμή προσλαμβάνει πάνω από 1.000 αστυνομικούς που θα αποτελέσουν τη λεγόμενη «Πανεπιστημιακή Αστυνομία» (άραγε, οι χίλιοι αυτοί αστυνομικοί, με τι ασχολούνται αυτή τη στιγμή;). Επιπλέον, παρά το υποτιθέμενο αυτοδιοίκητο, το κράτος ασκεί ασφυκτικό έλεγχο σε οτιδήποτε έχει να κάνει με το δημόσιο πανεπιστήμιο».
Οι προϋποθέσεις για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων
Ένα τρίτο ζήτημα που τίθεται με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, σύμφωνα με τον Μάριο Αθανασόπουλο, αφορά τα ίδια τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. «Οι δαιδαλώδεις προϋποθέσεις που έχουν τεθεί για την ίδρυσή τους, πιστοποιεί αυτό που πολλοί φοβούνταν εξαρχής: πως εν τέλει δεν πρόκειται να ιδρυθεί κανένα παράρτημα σοβαρού πανεπιστημίου στην Ελλάδα, αλλά στην ουσία θα αναβαθμιστούν σε πανεπιστήμια τα διάφορα κολλέγια που λειτουργούν σχεδόν ανεξέλεγκτα και τα οποία συνεργάζονται με τριτοκλασσάτα “πανεπιστήμια” της αλλοδαπής ή κάποια κυπριακά ιδρύματα απολύτως κερδοσκοπικού χαρακτήρα», τονίζει ο κ. Αθανασόπουλος.
Σύμφωνα με τον ίδιο τα ιδιωτικά πανεπιστήμια επιπλέον, «θα ιδρυθούν μετά βεβαιότητος στο “κλεινόν άστυ”, με συνέπεια την ακόμη μεγαλύτερη συγκέντρωση στην Αθήνα φοιτητικού δυναμικού και την περαιτέρω αποψίλωση (ή κλείσιμο λόγω έλλειψης φοιτητών) των επαρχιακών πανεπιστημίων».
Ο ίδιος αντικρούει το επιχείρημα ότι πολλοί φοιτητές που σήμερα σπουδάζουν στο εξωτερικό θα παραμείνουν στην Ελλάδα για σπουδές χαρακτηρίζοντάς το «απολύτως έωλο», υπογραμμίζοντας παράλληλα πως «τα πανεπιστήμια του εξωτερικού θα συνεχίσουν να αποτελούν πόλο έλξης για χιλιάδες νέους, χάρη στην ποιότητά τους και τη φήμη τους, όσο στην Ελλάδα τα ιδιωτικά αναμένονται να είναι αυτά που περιγράψαμε νωρίτερα».
Θα σπούδαζε ο πρωθυπουργός σε ελληνικό ιδιωτικό πανεπιστήμιο αντί για το Χάρβαρντ;
«Δεν γνωρίζω για παράδειγμα αν ο κ. Πρωθυπουργός επέλεγε να μη φοιτήσει στα πανεπιστήμια του Harvard και του Stanford μόλις τελείωσε το ελληνικό Λύκειο για να παραμ …
Διαβάστε όλο το άρθρο από την πηγή
